Zamykam

Nie mam czasu na prowadzenie tej watahy i postanowiłem zamknąć watahę.

Jeśli ktoś chce to może dołączyć do watahy mojej i mojej przyjaciółki.
Wataha Delikatnego Piórka

Od Bliss C.D. Dragona

-Czyli Keira tak naprawdę... Nie istnieje? - zapytałam cicho. - Tak. Poczułam jak w moim sercu tworzy się pustka. Zrozumiałam, jak wiele dla mnie znaczył. - Dziękuję - szepnęłam i zaczęłam odchodzić. - Bliss? - zapytał zaniepokojony moim stanem basior - Przepraszam, muszę iść - odparłam i przyspieszyłam. Niedługo później zaczęłam biec. Biec tak, jakbym chciała polecieć. Wtedy zaczęła się przemiana. Mimo bólu i gorąca nie zwolniłam. Po chwili mogłam rozłożyć swoje demoniczne skrzydła i pofrunąć. Wzbiłam się w powietrze i leciałam - bez celu. Byle przed siebie. Wciąż miałam przed oczami obraz Keiry. Poczułam, jak pierwsza łza toczy się po policzku.

Od Ey CD Historii Demona

Minęły dwa dni, ja miałam już za sobą wszystko co złe. W dodatku poznałam już wiele wilków, zwiedziłam tereny i zostało mi przydzielone stanowisko. Bardzo się cieszyłam z możliwości zastania członkinią tak wspaniałej watahy, teraz do szczęścia brakowało mi tylko... - i już miałam rozmarzać dalej gdy usłyszałam swe imię.
- Ea? - to był głos Demona, wyszłam więc z jaskini i zobaczyłam Demona uśmiechającego się do mnie - Mam dobre wieści

< Demon? Co za wieści? >

Od Dragona cd Bliss.

-To było tak.


Szpon walczył z ojcem Lily. Lea walczyła ze mną... Zbyt mocno uderzyłem ją i poleciała na skałę. Lea widocznie już nie żyła. Szpon widząc to przyciągnął z kosmosu meteoryt. Który miał zniszczyć ziemie, Szpon uciekł na planetę X więc był bezpieczny. Nie chciałem do tego dopuścić więc cofnąłem czas ale nikt nie mógł o tym wiedzieć więc zrobiłem wszystkim pranie mózgu żeby nic nie pamiętali. Lecz coś poszło nie tak w czasie i wataha znowu się rozpoczęła.Tylko że, nikt nic nie pamiętał no i jeszcze niektórzy nowi doszli a niektórzy co byli gdzieś są albo zmienili się.

Powiedziałem.
-Tylko dziwne że nie ja tylko wiem co się stało...


Bliss?

Bliss C.D. Darka

- Jasne - mruknęłam - Ja znam już tyle miejsc w watasze, ze mogłabym oprowadzać z zamkniętymi oczami..
- Dużo wędrujesz?
- Jak się nie ma z kim pogadać, to tak jest. - powiedziałam cicho.
Wilk przyjrzał mi się uważnie, ale nic nie powiedział.
- Chodź - powiedziałam i ruszyłam w kierunku wielkiej łąki.
- Przeważnie można tu kogoś spotkać, życie towarzyskie kwitnie. Tam - powiedziałam, wskazując łapą kierunek - Jest las. Mamy sporo szczęścia, Alfa wybrała dobre miejsce. Na pewno nie będziesz głodny, o ile choć trochę umiesz polować. A tam, na wschodzie, jest wodopój. Takie wielkie jeziorko w skalistej okolicy. Stamtąd najprościej wyruszyć w góry. Ah, no i jeszcze wodospad - powiedziałam, znów wskazując kierunek - Sporo roślin, ale przede wszystkim cisza i spokój. A resztę się odkrywa jakoś z czasem, to tylko takie punkty orientacyjne. - uśmiechnęłam się szybko do basiora i spojrzałam w niebo - W nocy doskonale widać gwiazdy, wiesz? Rzadko kiedy zasłaniają je chmury. Może to jakaś magia...

(Dark?)

Od Bliss C.D. Dragona

- Poczekaj, o co chodzi? - zapytałam zagubiona.
- Słyszałem, o czym myślisz.
- jak...?! - zaczęłam nieufnie
- O Keirze - przerwał mi i to skutecznie zamknęło mi pysk.
- O... Keirze? - zapytałam łamiącym się głosem.
- tak - mruknął - Chcesz wiedzieć?
- Chcę - odparłam pewnie.

(Dragon?)

Od Dragona: Kłusownicy.

Chodziłem między lasami. Spadło trochę śniegu mniej więcej jutro zacznie padać jego cały świat. Usłyszałem strzały widocznie kłusownicy nie dadzą fory Kobe która uciekała przed nimi. Może jakoś pomogę jej i zabije ich. Pomyślałem i pobiegłem w stronę strzałów. Byli niedaleko wodospadów. Byłem w krzakach i zacząłem warczeć.
-Co to było?!
Krzyknął jeden a było ich 4.
-Pewnie wilk lub kojot, złapaliśmy jednego wilka i to jeszcze szczeniak haha.
Jeden z nich wstawił pistolet w krzaki a ja szybko zabrałem ten pistolet i złamałem.
-Jezu co to za wilk?!
Powiedział jeden szybko wskoczyłem na niego. Wszyscy zaczęli strzelać we mnie ale byłem szybszy i zamiast mnie zabili go.
-Zabiliśmy Johna!
Powiedział jeden.
-Zabije tego wilka.
Kłusownik wymierzał we mnie pistoletem i strzelił zrobiłem salto. Poleciałem na kłusownika i zionąłem w niego ogniem. Człowiek stracił głowę.
-Co to za wilk!?
Krzyknął strzelając we mnie lecz użyłem szybkość światła więc unikałem wszystkich strzałów. Raz odbiłem nabój że poleciał na kłusownika.
-Zostałeś tylko ty!
Powiedziałem i zionąłem czerwonym ogniem.


czerwony ogień..
http://static.freepik.com/free-photo/red-flame-smoke_270-157464.jpg

Spaliłem mu tym serce. Lecz jeden jeszcze żył lecz ledwo zipiał. podszedłem do niego.
-Pamiętajcie jedno... to ja legenda wy ofiary.
Dałem mu łape pod szyję i moje pazury urosły i przebiły mu gardło. Schowałem pazury i odszedłem.


CDN